Pisarz, pieśniarz, kompozytor, piewca obyczajów i specyficznego kolorytu starej Warszawy. Samorodny talent, zwany bardem Czerniakowa. Podstawą jego repertuaru stał się uliczny folklor stolicy, wyśpiewywany z towarzyszeniem bandżoli i gitary. Jako wykonawca piosenek o tzw. kolorycie lokalnym narażał się wielu nadętym ważniakom za "gloryfikowanie obyczaju marginesu społecznego". Obok Stefana Wiecheckiego (Wiecha) zaliczany jest do grona najbardziej zasłużonych twórców propagujących język i kulturę warszawskiej ulicy.
01. Bal na Gnojnej
02. Syn ulicy
03. Apaszem Staszek był
04. Czabak
05. Zmarł na Pawiaku
06. Noc ciemna i zimna
07. Antek
08. Nie masz cwaniaka nad Warszawiaka
09. U Bronki w Stawach
10. U cioci na imieninach
11. Slowfox matrymonialny
12. Święta u Sztachetów
13. Rum Helka
14. Z szaconkiem panie Feluś
15. Jak się kto idzie oświadczyć
16. Komu dzwonią
17. Ballada o Felku Zdankiewiczu
18. Czarna Mańka
19. W Saskim Ogrodzie
20. Nie zawracaj kontrafałdy
21. Fredzio
22. Muzykalna rodzinka
23. Szemrane tango
24. Gdy Gienio Piekutoszczak
25. Kazio nie bądź kiep
26. Ciężka jest człowiecza dola
27. Wybiła godzina druga
28. Choć z kieszeni znikła flota
29. Bujaj się Fela
30. Posłuchajcie ludzie
31. Siekiera, motyka
32. Na dworze jest mrok
33. Grunt to rodzinka
34. Nie warto smucić się
35. Marsz gusenowski
36. Piekutoszczak, Feluś i ja
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz